Köpek de çocuk da buraya ait değillerdi. Yorgunluktan bayılan gözleri bile etrafa olan şaşkın ve meraklı bakışlarını gizleyemiyordu. Hava yavaş yavaş ağarmaya başlamıştı. Çocuk yürümeye devam ediyordu. Sonra heybetli demir kapılı bir apartmanın önünde aniden durdu. Bu ani duruş aslında çocuğun buraları hiç bilmediği yargısını fena halde çürütüyordu. Kafasını kaldırıp binanın en tepesine kadar gezdirdi gözlerini ve kapı ziline yöneltti bakışlarını.